سلولهای مغزی بدن ما مانند سایر سلولها داراری طول زندگی مشخصی هستند. مرگ سلول اگر پیش از موعد یا بیش از حد معمول اتفاق بی افتد میتواند مشکلات زیادی برای سلامتی ما ایجاد کند.اما هنگامی که سلول های مغزی شروع به مرگ زودرس و دسته جمعی می کنند ، نتیجه می تواند بیماری هایی مانند آلزایمر و پارکینسون یا زوال عقل باشد.
در حال حاضر دانشمندان در تلاشند تا بفهمند چگونه سلول ها می میرند و چرا این امر زودتر در افراد مبتلا به بیماری های دژنراتیو مغزی اتفاق می افتد. آنها پیش بینی می کنند که پاسخ به این سوالات به درمان این بیماری هایی منجر می شود که بر حافظه یا توانایی عملکرد طبیعی تأثیر می گذارد. اما ، هنوز تا رسیدن به درمان قطعی این بیماری ها راه زیادی در پیش است.
در همین حال ، حوزه دیگری از تحقیقات حافظه در حال نزدیک شدن به خط پایان است، اکنون بشر از همیشه به درمانهای بیماری های مربوط به مرگ زودرس سلولهای مغزی نزدیک است. این علم انعطاف پذیری مغز است ، یا اینکه چگونه مغز تجربیات جدید را یاد می گیرد و ذخیره می کند. تیم تالی ، دکترا ، پیش بینی می کند که تحقیقات در مورد پلاستیسیته مغز طی دو تا پنج سال آینده تا 2028 به درمان برخی از بیماری های از بین برنده حافظه کمک می کند. تولی بنیانگذار موسسه خصوصی Helicon Therapeutics مستقر در فارمینگدیل ، نیویورک و محقق آزمایشگاههای Cold Spring Harbor است.
فعال کردن"ژن حافظه"
تولی توضیح می دهد: "ما روی یک ژن خاص به نام CREB کار می کنیم ، که به نظر می رسد یک سوئیچ مهم (سلول عصبی) برای تصمیم گیری در مورد زمان شکل گیری حافظه بلند مدت میباشد.باشد. وقتی چیز جدیدی را تجربه می کنید ، یک مدار در مغز شما فعال می شود (که CREB را روشن می کند). او توضیح می دهد که CREB مانند "پیمانکار عمومی مغز" عمل می کند و فرایندهای رشد را که ارتباط بین سلول های عصبی را در یک مدار خاص از مغز تقویت می کند، سازماندهی و هدایت می کند. "ما معتقدیم که این (نحوه شکل گیری) حافظه بلند مدت است."
اگر دانشمندان بتوانند داروهای محرک CREB را پیدا کنند در آن صورت ، آنها می توانند شکل گیری خاطرات بلند مدت را در افراد مبتلا به بیماری هایی مانند آلزایمر تقویت کنند. البته این داروها احتمالا مرگ سلولی (که باعث ایجاد مشکل شده است) را درمان نمی کند ، اما روند تشکیل حافظه را در سلول های مغزی باقی مانده افزایش می دهد تا فرد بتواند در طول بیماری عملکرد بهتری داشته باشد.
داروسازی هلیکون پیش بینی می کند اولین ترکیب دارویی آن با هدف تحریک CREB در آزمایش اولیه انسان قبل از پایان سال 2024 انجام شود.
Eric Kandel ، دارای دکترای پزشکی ، برنده جایزه نوبل و پیشگام حافظه که اولین بار CREB را کشف کرد، معتقد است که درمانهای موثری برای بیماری آلزایمر و از دست دادن حافظه ناشی از افزایش سن در دسترس است. اما او پیشنهاد می کند که بین 5 تا 10 سال طول می کشد تا محققان شرکت داروسازی مموری ، شرکتی که او تأسیس کرده است و سایر دانشمندان به این هدف برسند.
او همچنین معتقد است که تمرکز بر ژن ها و پروتئین های دخیل در کمک به مغز برای ایجاد خاطرات ، ثروت های غیرقابل تصوری از نظر درمان انواع بیماری ها به همراه خواهد داشت. او می گوید تحقیقات در آزمایشگاه وی اکنون بر روی طیف وسیعی از داروها متمرکز شده است که می توانند در مراحل اولیه شکل گیری حافظه بر CREB تأثیر بگذارند. داروسازی مموری قصد دارد آزمایشات بالینی بر روی حداقل برخی از این داروها را تا پایان سال آغاز کند.
درمان ناتوانی ذهنی با استفاده از پیشرفت های درمان آلزایمر و زوال عقل
پتانسیل داروهایی که CREB و سایر عناصر مسیرهای بیوشیمیایی مغز را مورد هدف قرار می دهند بسیار فراتر از درمان اختلالات حافظه در افراد مسن است. آیا اشکال مختلف ناتوانی ذهنی ، مانند سندرم داون ، حداقل تا حدی قابل درمان هستند؟ کندل و تالی هم می گویند بله.
متخصصان وقتی به مغز بچه های مبتلا به سندرم داون که در یکی دو سال اول زندگی خود فوت کردند بررسی کردند ، با کمال تعجب متوجه این موضوع شده اند که مغز آنها در بدو تولد تا شش ماه اول به طور شگفت انگیزی طبیعی است. بنابراین به نظر می رسد (ژنهای غیر طبیعی که باعث سندرم داون می شوند) اثرات سمی آنها را (در طول زمان) ایجاد می کنند.
او اکنون این نظریه را روی موش ها آزمایش می کند و سعی می کند تعیین کند اگر یک ژن خاص درگیر در سندرم داون خاموش شود و دیگر کار نکند چه اتفاقی می افتد. این علم در مراحل اولیه خود است ، اما او معتقد است که مسدود کردن سیگنال های آن ژن ، در حالی که "درمان" را ارائه نمی دهد ، ممکن است بتواند آسیب قابل توجهی به توانایی های تفکر فرد کاهش دهد. نظر متخصصان این است که اگر چشم انداز بهتری به افراد مبتلا به سندرم داون بدهید ، زندگی آنها را تا حد زیادی بهبود می بخشید.
ژنهای خاصی وجود دارد که در شکل گیری حافظه نقش دارند، در بیماران با برخی از اشکال عقب ماندگی ذهنی برخی از ژنها معیوب هستند. از آنجا که ما داروهایی تولید کرده ایم که این ژنها را هدف قرار می دهند، ممکن است بتوانیم برخی از اشکال نقص ژنتیکی و حتی زوال عقل را درمان کنیم. هرچند که این موضوعات در ابتدای مسیر تحقیقاتی هستند اما چشم انداز روشنی به بشریت ارائه میدهند.
