پیشگیری و درمان پرخوری عصبی

آنچه در ایم مطلب می خوانیم:

• تشخیص و پیشگیری از پرخوری عصبی
• روش های درمان پرخوری عصبی
• روان‌درمانی و پرخوری عصبی
• داروهای درمان پرخوری عصبی
• درمان های جایگزین در پرخوری عصبی
• تمرینات بدنی و ذهنی در درمان بولیمیا

تخلیه فوری محتویات معده بعد از یک پرخوری را بولیمیا یا پرخوری عصبی می گویند. این بیماری یک اختلال روانی مربوط به بخش تغذیه است که زندگی فرد را تحت تاثیر قرار داده و حتی می تواند جان او را بگیرد. اکثر افرادی که به این اختلال دچار می شوند، سعی در پنهان کردن علائم خود داشته و چرخه تغذیه و تخلیه را به صورت پنهانی انجام می دهند. همچنین، ازآنجایی که اغلب بیماران مبتلا به پرخوری عصبی دارای وزنی ایده آل هستند، تشخیص، پیشگیری و شروع درمان آن تا حدودی دشوار است.

تشخیص و پیشگیری از پرخوری عصبی

اغلب افرادی که به پرخوری عصبی مبتلا هستند، به دلیل داشتن وزنی مناسب، بیماری آنها قابل تشخیص نبوده و تا مدت ها پنهان می ماند. این افراد اغلب سعی در پنهان کردن علائم خود دارند و بیماری خود را انکار می کنند. از اینرو، تشخیص این بیماری تا حدودی دشوار و زمان بر است.

پیشگیری از بیماریی مثل پرخوری عصبی، به معنی جلوگیری از ابتلا به آن نیست بلکه، به مفهوم تلاش برای جلوگیری از پیشرفت آن و آسیب ناشی از آن به بدن و هویت فرد است. این روند معمولا دشوار است به این علت که پیش از مشکوک شدن اطرافیان به روند بیماری و مداخله، اختلالات تغذیه‌ای مدت‌های طولانی به طور مخفی ادامه می‌یابند.

روش های درمان پرخوری عصبی

روند درمان اولیه بولیمیا، اغلب شامل ترکیبی از روان درمانی، دارو درمانی و مشاوره تغذیه است. برای انجام روان درمانی و درمان اختلالات تغذیه ای، نیاز به یک روان پزشک یا روانشناس متخصص است. این موضوع درمورد مشاور تغذیه هم صادق است. باید توجه داشت که در روند درمان پرخوری عصبی، باید تمام درمانگران با هم در ارتباط بوده و همکاری نزدیکی با هم داشته باشند. بیمارانی که در یافتن پزشک متخصص با دشواری مواجه هستند، می توانند با مراجعه به کلینیک هایی که در زمینه اختلالات تغذیه‌ای تخصص دارند، روانپزشکان، روان‌درمانگران و متخصصان تغذیه مناسب خود را بیابند.

روان‌درمانی و پرخوری عصبی

درمان روان شناسی پرخوری عصبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• روان درمانی فردی، خانوادگی یا گروهی: روان‌درمانی فردی یا گروهی بر تجربیات و روابط عاطفی زمینه‌ای که در ایجاد پرخوری عصبی نقش دارند، تاکید می‌کند.
• روان‌درمانی رفتاری: روان‌درمانیِ رفتاری معمولا به تغییر عادات (مثل پرخوری و تخلیه) تمرکز دارد. جلسات روان درمانی رفتاری معمولاً به بررسی رفتار و ارائه روش هایی برای تغییر آن اختصاص داده می‌شود و بیمار باید دستورات خاصی را بین جلسات دنبال ‌کند.
• روان درمانی شناختی: روان‌درمانی شناختی، بر کاوش و مقابله با افکار منفی که زیربنای عادات مخرب است، تمرکز دارد.

داروهای درمان پرخوری عصبی

درحال حاضر، یکی از راه های اساسی در درمان پرخوری عصبی، ترکیب داروهای ضدافسردگی مانند مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) شامل سیتالوپرام، اس سیتالورام، فلوکستین و سرترالین با درمان‌های روان‌شناختی است. باوجود اینکه داروی ضدافسردگی بوپروپیون، به دلیل تاثیر کمی که در افزایش وزن دارد، محبوب است، اما برای درمان پرخوری عصبی تجویز نمی شود. این دارو خطر بروز تشنج را در افرادی که دارای اختلال الکترولیتی ناشی از استفراغ هستند، افزایش می دهد. از اینرو، اگر خودتان یا اطرافیانتان به پرخوری عصبی مواجه هستید، به هیچ عنوان برای خود درمانی، از داروهای ضدافسردگی استفاده نکنید. مصرف خودسرانه این داروها می تواند عوارض جبران ناپذیری به همراه داشته باشد.

درمان های جایگزین در پرخوری عصبی

اکثر درمانهای جایگزین برای پرخوری عصبی، علل اصلی این اختلال را برطرف نمی‌کند، اما می‌تواند در رفع برخی از ناراحتی های جسمی ناشی از آن مفید باشد. اگر تمایل دارید که این نوع از درمان را در روند بهبودی خود لحاظ کنید، با پزشکان متخصص در زمینه درمان اختلالات تغذیه‌ای مشورت کنید. توجه داشته باشید که تمامی روش های درمان تکمیلی مانند طب سوزنی یا بیوفیدبک را باید به پزشکات و درمانگران خود اطلاع دهید.

تمرینات بدنی و ذهنی در درمان بولیمیا

تمرینات بدنی مثل یوگا، تای‌چی، چی‌کونگ و رقص، به افراد مبتلا به پرخوری عصبی که دارای مشکل تصویر بدنی هستند کمک می‌کند تا ذهنیت اندامی خود را اصلاح کنند. این تمرینات همچنین می توانند در برنامه ریزی مجدد فرآیندهای ذهنی، برای به دست آوردن کنترل بر چرخه های پرخوری و تخلیه کمک کند. علاوه براین، هیپنوتراپی یا بیوفیدبک EEG نیز می‌تواند در روند درمان پرخوری عصبی کمک‌کننده باشد. اگر مایل به استفاده از این دو روش هستید، بهتر است از متخصصین این رشته ها درمورد میزان تجربه آنها در درمان اختلالات تغذیه ای سوال کنید و پزشک خود را درجریان تمریناتی که انجام می دهید، قرار دهید.