داروهای درمان صرع و تشنج

درمان صرع بوسیله دارو در حال حاضر امکان ندارد. بیشتر داروها برای کنترل صرع و حملات آن تجویز میشوند. مصرف داروها برای 70 درصد بیماران ادامه دار است و افراد مبتلا به صرع باید داروهای مربوط به این بیماری را تا مدت زمان طولانی مصرف کنند.

داروهای صرع برای درمان تشنج

این متن شامل لیست داروهای ضد صرع میباشد و فقط برای اطلاع بیماران و همراهان آنها گردآوری شده است. داروبین به شدت توصیه میکند که مصرف دارو ها فقط باید به تجویز متخصص باشد و داروبین در قبال مصرف خودسرانه دارو هیچ مسئولیتی نخواهد داشت.

بریواراستام

• برای استفاده به عنوان درمان تکمیلی سایر داروها در درمان تشنجهای جزئی در بیماران 16 سال به بالا تأیید شده است.

• عوارض جانبی احتمالی شامل خواب آلودگی ، سرگیجه ، خستگی ، تهوع و استفراغ است.

کانابیدیول

• در سال 2018 برای درمان تشنج شدید یا سخت از جمله مواردی که در بیماران مبتلا به سندرم لنوکس-گاستوت (Lennox-Gastaut syndrome) و سندرم درات(Dravet syndrome) وجود دارد ، تأیید شده است.

• عوارض جانبی شایع عبارتند از بی حالی ، خواب آلودگی ، خستگی ، افزایش اشتها ، اسهال و اختلالات خواب.

کاربامازپین

• برای تشنجهای تونیک کلونیک جزئی و عمومی و مختلط

• عوارض جانبی شایع عبارتند از خستگی ، تغییرات بینایی ، حالت تهوع ، سرگیجه ، جوش های پوستی.

Cenobamate

• برای استفاده در بزرگسالان با تشنج جزئی شروع می شود

• عوارض جانبی شایع عبارتند از بی خوابی ، سرگیجه ، خستگی ، دوبینی و سردرد در آزمایشات دیازپام (والیوم) ، لورازپام (آتیوان) و آرامبخش های مشابه بنزودیازپین مانند کلونازپام (کلونوپین)

• در درمان کوتاه مدت همه تشنج ها موثر است. اغلب در اورژانس برای جلوگیری از تشنج استفاده می شود.

• تحمل نسبت به دارو در بیشتر موارد طی چند هفته ایجاد می شود ، بنابراین دوز یکسان در طول زمان تأثیر کمتری دارد.

• والیوم را می توان به صورت کلی ، به صورت تزریقی ، به صورت لوله IV یا شیاف مقعدی تجویز کرد.

• عوارض جانبی شامل خستگی ، راه رفتن ناپایدار ، حالت تهوع ، افسردگی و از دست دادن اشتها است. در کودکان ، می تواند باعث آبریزش و بیش فعالی شود.

Eslicarbazepine

• این دارو یک داروی یکبار در روز است که به تنهایی یا همراه با سایر داروهای ضد تشنج برای درمان تشنج های جزئی استفاده می شود.

• شایع ترین عوارض جانبی شامل سرگیجه ، تهوع ، سردرد ، استفراغ ، خستگی ، سرگیجه ، آتاکسی ، تاری دید و لرزش است.

Ethosuximide

• برای درمان تشنج غیابی استفاده می شود.

• عوارض جانبی شامل تهوع ، استفراغ ، کاهش اشتها و کاهش وزن است.

فلبامات

• تشنجهای جزئی را به تنهایی و برخی از تشنجهای جزئی و عمومی را در سندرم لنوکس-گاستوت درمان می کند. به ندرت و تنها در مواقعی استفاده می شود که هیچ داروی دیگری موثر نبوده است.

• عوارض جانبی شامل کاهش اشتها ، کاهش وزن ، ناتوانی در خواب ، سردرد و افسردگی است. اگرچه این دارو نادر است ، اما ممکن است باعث ایجاد مغز استخوان یا نارسایی کبد شود. بنابراین ، استفاده از دارو محدود است و بیمارانی که از آن استفاده می کنند باید در طول درمان به طور مرتب شمارش سلول های خونی و آزمایش کبد را انجام دهند.

فن فلورامین

• داروی برنامه IV (Schedule IV) مورد تأیید برای درمان تشنج در بیماران 2 سال به بالا که سندرم درات دارند.

• عوارض جانبی شایع عبارتند از: از دست دادن اشتها ، استفراغ ، بی حالی ، مشکلات هماهنگی شامل ایستادن یا راه رفتن ، افزایش فشار خون ، آبریزش ، اسهال ، یبوست.

لاکوزامید

• این دارو برای درمان تشنجهای جزئی در بزرگسالان مبتلا به صرع تأیید شده است.

• لاکوزامید را می توان به تنهایی یا با داروهای دیگر استفاده کرد.

• این دارو به صورت قرص ، محلول خوراکی یا تزریق ارائه می شود.

• عوارض جانبی شامل سرگیجه ، سردرد و حالت تهوع است.

لاموتریژین

• تشنجهای جزئی ، عمومی و تشنجهای مختلط را درمان می کند.

• عوارض جانبی کمی دارد ، اما به ندرت افراد سرگیجه ، بی خوابی یا جوش های کشنده استیونز جانسون را گزارش می دهند.

Levetiracetam

• این دارو با سایر داروهای صرع برای درمان تشنج جزئی ، تشنج عمومی اولیه و تشنج میوکلونیک (تکانه های عضلانی شوک مانند) ترکیب می شود.

• عوارض جانبی شامل خستگی ، ضعف و تغییرات رفتاری است.

اکسکاربازپین

• برای درمان تشنج جزئی بکار میرود. دارویی یکبار در روز است که به تنهایی یا با داروهای دیگر برای کنترل تشنج استفاده می شود.

• عوارض جانبی شایع شامل سرگیجه ، خواب آلودگی ، سردرد ، استفراغ ، دوبینی و مشکلات تعادلی است.

Perampanel

• این دارو برای درمان تشنجهای شروع جزئی و تشنجهای عمومی تونیک کلونیک در سنین 12 سال به بالا تایید شده است.

• برچسب حاوی هشدار درباره رویدادهای احتمالی جدی از جمله تحریک پذیری ، پرخاشگری ، عصبانیت ، اضطراب ، پارانویا ، خلق و خوی سرخوشی ، تحریک و تغییرات در وضعیت روانی (روحی) است.

فنوباربیتول

• قدیمی ترین داروی صرع هنوز در حال استفاده است. این دارو برای درمان بیشتر انواع تشنج استفاده می شود و به دلیل اثربخشی و هزینه کم آن مشهور است.

• عوارض جانبی می تواند خواب آلودگی یا تغییر رفتار باشد.

فنی توئین

• تشنجهای جزئی و تشنجهای تونیک کلونیک عمومی را کنترل می کند. همچنین می تواند از طریق ورید (داخل وریدی) در بیمارستان برای کنترل سریع تشنج های فعال تجویز شود ، اگرچه دارو توسط لوله IV تزریق می شود ، ولی معمولاً از فسفنیتوئین استفاده می شود.

• عوارض جانبی شامل سرگیجه ، خستگی ، تار شدن گفتار ، آکنه ، جوش ، ضخیم شدن لثه و افزایش مو (هیرسوتیسم) است. در دراز مدت ، این دارو می تواند باعث نازک شدن استخوان شود.

پرگابالین

• با سایر داروهای صرع برای درمان تشنج جزئی استفاده می شود ، اما بیشتر برای درمان دردهای عصبی استفاده می شود.

• عوارض جانبی شامل سرگیجه ، خواب آلودگی (خواب آلودگی) ، خشکی دهان ، ورم (ادم)، تاری دید ، افزایش وزن و مشکل در تمرکز/توجه است.

تیاگابین

• با سایر داروهای صرع برای درمان تشنج جزئی با یا بدون تشنج عمومی استفاده می شود

• عوارض جانبی شایع شامل سرگیجه ، خستگی ، ضعف ، تحریک پذیری ، اضطراب و گیجی است.

توپیرامات

• با سایر داروها برای درمان تشنج تونیک کلونیک جزئی یا عمومی استفاده می شود. همچنین با تشنج غیابی استفاده می شود.

• عوارض جانبی شامل خواب آلودگی ، سرگیجه ، مشکلات گفتاری ، عصبی بودن ، مشکلات حافظه ، مشکلات بینایی ، کاهش وزن است.

والپروات ، والپروئیک اسید (دپاکن ، دپاکوت)

• برای درمان تشنجهای جزئی ، غیابی و عمومی تونیک کلونیک استفاده می شود

• عوارض جانبی شایع شامل سرگیجه ، تهوع ، استفراغ ، لرزش ، ریزش مو ، افزایش وزن ، افسردگی در بزرگسالان ، تحریک پذیری در کودکان ، کاهش توجه ، کاهش سرعت تفکر است.

در دراز مدت ، این دارو می تواند باعث نازک شدن استخوان ، تورم مچ پا ، قاعدگی های نامنظم شود. عوارض نادر و خطرناک تری شامل کاهش شنوایی ، آسیب کبدی ، کاهش پلاکت ها (لخته شدن سلول ها) و مشکلات لوزالمعده است.

• در صورت بارداری نباید مصرف شود.

زونیسامید

• با سایر داروها برای درمان تشنج جزئی ، عمومی و میوکلونیک استفاده می شود.

• عوارض جانبی شامل خواب آلودگی ، سرگیجه ، راه رفتن ناپایدار ، سنگ کلیه ، ناراحتی شکمی ، سردرد وجوش های پوستی است.

دستورالعمل های داروی صرع

ممکن است چندین ماه طول بکشد تا بهترین دارو و دوز برای شما تعیین شود. در طول این دوره سازگاری شما از طریق آزمایشات

خون به صورت مکرر تحت نظارت دقیق بررسی خواهد شد تا پاسخ خود را به دارو بتوانید اندازه گیری کنید.

ملاقات های خود با پزشک و انجام آزمایش‌های مکرر بسیار حائز اهمیت است تا خطر عوارض جانبی جدی را به حداقل برسانید و از عوارض جلوگیری کنید.

وقتی تشنج ها علیرغم درمان صرع ادامه پیدا کند ، ممکن است به این دلیل باشد که قسمت هایی که تصور می شود تشنج هستند، غیر صرعی باشند. در چنین مواردی ، شما باید نظر دوم را از متخصص دریافت کنید و  نظارت تصویری (EEG) داشته باشید تا تشخیص مجدد ارزیابی شود.

در مراکز تخصصی ، حدود 15 تا 20 درصد از بیمارانی که برای تشنج مداوم مراجعه می کنند، درمان را نادیده گرفته‎اند و در نهایت شرایط غیر صرعی دارند.