در مورد بی اشتهایی عصبی چه میدانیم

آنچه در این مطلب می خوانیم:

• علت بی اشتهایی عصبی
• علائم بی اشتهایی عصبی
• افراد مستعد ابتلا به بی اشتهایی
• تشخیص بی اشتهایی عصبی
• روش های پیشگیری از بی اشتهایی عصبی
• انواع اختلال بی اشتهایی عصبی
• نحوه برخورد با بیمار بی اشتها
• درمان بی اشتهایی
• تاثیر داروهای ضد افسردگی در بی اشتهایی عصبی
• عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی
• دیدگاه افراد مبتلا به بی اشتهایی
• عوارض عدم درمان بی اشتهایی عصبی
• روش های خود مراقبتی در برابر بی اشتهایی

---

بی اشتهایی عصبی که به آن آنورکسیا نیز گفته می‌شود، یک اختلال در خوردن است که با گرسنگی اختیاری و کاهش وزن بیش از حد مشخص می‌شود. این اختلال به صورت بالقوه مرگ آور بوده و زمانی تشخیص داده می‌شود که وزن فرد، حداقل 15 درصد، کمتر از وزن طبیعی و ایده آل باشد. کاهش شدید وزن در افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی می‌تواند منجر به مشکلات سلامتی خطرناک و حتی از دست دادن جان شود.

اصطلاح بی اشتهایی در اختلال بی اشتهایی عصبی کمی گمراه کننده است. زیرا، بی اشتهایی در لغت به معنی (از دست دادن اشتها و نداشتن میل به خوردن است) اما در اختلال بی اشتهایی عصبی، فرد باوجود گرسنه بودن، از خوردن امتناع می کند. افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی ترس شدیدی از چاق شدن دارند و حتی وقتی خیلی لاغر هستند هم، خود را چاق می‌بینند. این افراد ممکن است سعی کنند با محدود کردن شدید خود در مصرف غذا و ورزش بیش از حد برای کاهش وزن، این "نقصی" که حس می‌کنند را اصلاح کنند.

علت بی اشتهایی عصبی چیست؟

علت دقیق بی اشتهایی مشخص نیست، اما تحقیقات نشان می‌دهد که ترکیبی از ویژگی های شخصیتی خاص، احساسات و الگوهای فکری و عوامل بیولوژیکی و محیطی، می توانند در ابتلای افراد به بی اشتهایی عصبی نقش داشته باشند.

افراد مبتلا به بی اشتهایی، اغلب، غذا و خوردن را راهی برای به دست آوردن کنترل خود، در مواردی که سایر حوزه‌های زندگیشان خیلی استرس زا است یا هنگامی که احساس می‌کنند تحت فشار قرار گرفته اند، می دانند.

ازجمله دلایلی که ممکن است در ایجاد اختلال بی اشهایی عصبی نقش داشته باشد، عبارت است از:

• احساس بی کفایتی
• عزت نفس پایین
• اضطراب
• عصبانیت
• تنهایی

علاوه بر این، افراد مبتلا به اختلالات خوردن ممکن است در روابطشان نیز مشکل داشته باشند، یا سابقه مورد تمسخر قرار گرفتن در مورد سایز یا وزن خود داشته باشند. فشار همسالان و جامعه ای که لاغری و ظاهر فیزیکی را با زیبایی یکسان می‌دانند نیز می‌تواند بر پیشرفت بی اشتهایی تأثیر بگذارد.

اختلالات خوردن ممکن است دلایل فیزیکی نیز داشته باشد. تغییرات هورمونی که نحوه‌ی حفظ خلق و خو، اشتیاق، احساس سرزندگی، تفکر و حافظه را کنترل می‌کند، ممکن است اختلالات خوردن را تقویت کند. این واقعیت که بی اشتهایی عصبی معمولاً یک ویژگی عمومی در یک خانواده است نیز، نشان می‌دهد که آسیب پذیری در مقابل این اختلال ممکن است تا حدی ارثی باشد.

علائم بی اشتهایی عصبی چیست؟

واضح ترین علامت بی اشتهایی عصبی، نخوردن غذا درعین گرسنگی است. این افراد احساس می کنند که با لاغری زیاد، زیباتر به نظر می رسند و حتی اگر به سوء تغذیه هم دچار شوند، از این عقیده دست نکشیده و بازهم برای لاغری تلاش می کنند. برخی دیگر از علائم اختلال خوردن عبارت است از:

• کاهش سریع وزن طی چند هفته یا چند ماه
• ادامه رژیم یا محدودیت خوردن حتی در صورت لاغری یا زمانی که وزن بسیار کم است
• علاقه غیرمعمول به غذا، کالری، تغذیه یا آشپزی
• ترس شدید از افزایش وزن
• عادات یا روال عجیب غذا خوردن، مانند مخفیانه غذا خوردن
• احساس چاقی حتی در صورت کمبود وزن
• ناتوانی در ارزیابی واقع بینانه وزن بدن خود
• تلاش برای بی نقص بودن و از خود بسیار انتقاد کردن
• تأثیرگذاری بیش از حد وزن یا اندام بر عزت نفس
• افسردگی، اضطراب یا تحریک پذیری
• قاعدگی های کم یا نامنظم یا قطع قاعدگی در زنان
• استفاده از داروهای مسهل، مدر یا قرص های رژیمی
• ابتلا به بیماری های مکرر
• پوشیدن لباس‌های گشاد برای پنهان کردن کاهش وزن
• انجام ورزش اجباری و سنگین
• احساس بی ارزشی یا ناامیدی
• کناره گیری اجتماعی
• علائم جسمانی که با گذشت زمان بروز می‌کند. از جمله: تحمل کم در برابر آب و هوای سرد، شکنندگی مو و ناخن، خشک شدن یا زرد شدن پوست، کم خونی، یبوست، ورم مفاصل، پوسیدگی دندان و رویش موهای نازک جدید در بدن

سایر علائم احتمالی هشدار دهنده عبارتند از:

• کاهش وزن قابل توجه
• ترس شدید از چاق شدن
• علامند نبودن به غذا
• انکار گرسنگی
• ورزش مداوم و بیش از حد
• حساسیت به سرما
• قاعدگی های نامنظم یا قطع قاعدگی
• ریزش مو
• پوسیدگی دندان
• خستگی
• انزوای اجتماعی
• استفراغ یا سوء استفاده از ملین‌ها، مدرها یا تنقیه کننده‌ها

چه کسانی بیشتر به بی اشتهایی مبتلا می‌شوند؟

اختلالات خوردن مانند بی اشتهایی در زنان بیشتر از مردان شایع است. اگرچه این میزان در مردان در حال افزایش است. خطر بروز اختلال خوردن در بازیگران، مدل‌ها، رقصنده‌ها و ورزشکاران در ورزش‌هایی که ظاهر یا وزن آن‌ها مهم است، مانند کشتی، بوکس، ژیمناستیک و پاتیناژ، بیشتر است.

افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی معمولاً می‌خواهند که در مدرسه، ورزش، کار و سایر فعالیت‌ها عملکرد بسیار خوبی داشته باشند. آن‌ها تمایل به کمال گرایی با علائم وسواس، اضطراب یا افسردگی دارند. بی اشتهایی عصبی معمولاً در زمان بلوغ شروع می‌شود، اما می‌تواند در هر زمان دیگری نیز ایجاد شود.

باوجود اینکه پزشکان نمی‌دانند که چرا فرد دچار بی اشتهایی عصبی می‌شود، اما می دانند که چه چیزهایی فرد را مستعد ابتلا به آن می کند. ازجمله این عوامل عبارت است از:

• زن بودن (اختلالات خوردن بر مردان نیز تأثیر می گذارد، اما بیشتر در زنان جوان شایع است)
• بالاتر بودن شاخص توده بدنی در دوران کودکی (میزان چربی بدن بر اساس قد و وزن)
• وراثت و ژن‌ها (اختلالات خوردن به عنوان یک ویژگی عمومی در خانواده ها مشاهده می‌شود)
• عملکرد غیرعادی مواد شیمیایی و مدارهای مغز که گرسنگی و غذا را کنترل می‌کنند
• فشار اجتماعی برای لاغر شدن
• مشکل در بیان احساسات
• سابقه تمسخر به دلیل وزن یا سایز
• سابقه سوء استفاده جنسی یا جسمی
• کمال گرایی یا تعیین استانداردهای غیرواقعی
• ناراحتی از تصویر ذهنی شخص از اندامش
• عدم حمایت اجتماعی یا خانوادگی
• عزت نفس پایین
• افسردگی، اضطراب، استرس، عصبانیت یا تنهایی
• اعتقاد به زیبا بودن اندام لاغر
• مشکلات اجتماعی عادی، از جمله کناره گیری
• سابقه اختلالات روانپزشکی
• زایمان زودرس، وزن کم هنگام تولد
• عزت نفس پایین

تشخیص بی اشتهایی عصبی

تشخیص بی اشتهایی عصبی ممکن است چالش برانگیز باشد. پنهان کاری، خجالت و انکار، از ویژگی های اصلی این اختلال است. اما، این علائم در برخی افراد ممکن است برای مدت طولانی تشخیص داده نشود.

در صورت وجود علائم بی اشتهایی، پزشک با دریافت شرح حال کامل پزشکی و معاینه فیزیکی، ارزیابی بیمار را آغاز می کند. اگرچه هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص بی اشتهایی وجود ندارد، اما، ممکن است پزشک برای رد احتمال ابتلا به بیماری های جسمانی که باعث کاهش وزن می شوند، یا بررسی اثرات کاهش وزن روی اعضای بدن، انجام آزمایش های مختلف تشخیصی مانند آزمایش خون را تجویز کند.

در صورت عدم وجود بیماری جسمی، فرد ممکن است به روانپزشک یا روانشناس، متخصصان مراقبت های بهداشتی که برای تشخیص و درمان بیماری های روانی آموزش دیده اند ارجاع داده شود. روانپزشکان و روانشناسان ممکن است از مصاحبه طراحی شده و ابزارهای تشخیصی خاصی در ارزیابی فرد برای اختلال خوردن استفاده کنند.

روش های پیشگیری از بی اشتهایی عصبی

قبل از اینکه فرد مورد علاقه شما دچار بی اشتهایی شود، به احتمال زیاد علائم هشداردهنده اختلال خوردن مانند کاهش چشمگیر وزن، شکایت مداوم از چاقی، نادیده گرفتن زمان غذا خوردن و ورزش بیش از حد را نشان می‌دهد. اگر در اطراف شما فردی با این مشخصات وجود دارد، می‌توانید با استفاده از راه های زیر، از بدتر شدن مشکلات آنها جلوگیری کنید:

• با کسب اطلاعات درباره بی اشتهایی، می توانید فرق بین تصورات و واقعیات مربوط به این اختلال را متوجه شوید.
• اگر علائم کوچکی دیدید، منتظر شدت گرفتن آن نشوید و سریعا درباره نگرانی خود، با فرد صحبت کنید. اطلاع سریع از این اختلال باعث می شود که فرد هرچه سریعتر اقدام به درمان کند.
• آنها را تشویق کنید که با مراجعه به پزشک، از بدتر شدن بی اشتهایی خود جلوگیری کنند.
• به آنها اهمیت دهید و بگویید که دوستشان دارید. آنقدر تلاش کنید تا به آن‌ها نشان دهید که می‌توانند به شما اعتماد کنند
• از آنها تعریف کنید و بگویید که زیبایی در باطن انسان است نه ظاهر. این افراد نیاز دارند که از دیگران بشنوند که عالی هستند.
• سایر افرادی که به فرد مبتلا اهمیت می دهند را از وجود این اختلال آگاه کنید. حمایت شدن توسط افراد مورد علاقه، برای این افراد بسیار مهم است.
• سعی کنید با انجام ورزش و رژیم مناسب، الگویی برای آنها شوید. این افراد زمانی که ببینند شما عادات صحیح در غذاخوردن و ورزش کردن دارید، کم کم شما راالگوی خود قرار می دهند.

اگرچه پیشگیری از همه موارد بی اشتهایی ممکن نیست، اما شروع درمان در افراد به محض شروع علائم مفید است. بعلاوه اینکه آموزش و تشویق به عادات غذایی سالم و نگرش‌های واقع بینانه در مورد غذا و و تصویر ذهنی افراد از اندامشان نیز ممکن است در جلوگیری از ایجاد اختلالات خوردن یا بدتر شدن آن مفید باشد.

انواع اختلال بی اشتهایی عصبی

به طورکلی، دو نوع بی اشتهایی وجود دارد: یک نوع از آن‌ها با نوع دیگری از اختلالات خوردن به نام پرخوری در ارتباط است که با "پرخوری و پاکسازی" تشخیص داده می‌شود. در این نوع بی اشتهایی، فرد غذا می‌خورد و سپس عمداً استفراغ می‌کند. نوع دیگر، با محدود کردن شدید غذا و کالری خود را نشان می‌دهد.

فرد مبتلا به بی اشتهایی در مورد غذا و وزن وسواس پیدا می‌کند. آنها ممکن است کارهای عجیب و غریبی انجام دهند مانند غذا نخوردن در حضور افراد دیگر یا چیدن غذا در بشقاب به ترتیب خاص. به نظر میرسد بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی به غذا اهمیت زیادی می‌دهند. آنها ممکن است کتابهای آشپزی را جمع آوری کرده و غذاهای مجللی را برای دوستان و خانواده‌های خود آماده کنند اما برای غذا خوردن به آنها ملحق نمی‌شوند. آنها غالباً یک برنامه‌ی ورزشی فشرده هم دارند.

اگر فردی را با بی اشتهایی بشناسید، ممکن است بخواهید بدانید که آیا می‌توان از آن پیشگیری کرد. پاسخ کوتاه آن احتمالاً "خیر" است. زیرا، پزشکان نمی‌دانند که چه چیزی باعث بی اشتهایی می‌شود یا چگونه می توان مانع از ابتلا به آن شد.

چیزی که آنها می‌دانند این است که وقتی کسی این مشکل را دارد، به اندازه کافی غذا نمی‌خورد و اغلب سعی می‌کند با لاغر بودن عالی باشد. این افراد با نخوردن باعث ایجاد علائمی در خود می شوند که آنان را بیمار کرده و حتی زندگی آن‌ها را تهدید می‌کند.

نحوه برخورد با بیمار بی اشتها

کارهای زیادی وجود دارد که شما، دوستانتان، خانواده و معلمان می توانید انجام دهید تا فشارهایی که می‌تواند منجر به بی اشتهایی در فرد مورد علاقه شما شود، کاهش یابد، از جمله موارد زیر:

• به آنها بگویید که لاغری زیاد بهتر نیست
• بیشتر از ظاهر به شخصیت آنها اهمیت بدهید
• آنها را تشویق کنید تا در مورد احساسات خود صادق باشند
• عزت نفسشان را تقویت کنید
• خطرات رژیم گرفتن را به آنها آموزش دهید
• اجازه دهید این را بفهمند که شما انتظار ندارید که کامل باشند زیرا کمال وجود ندارد

درمان بی اشتهایی چیست؟

زمانی که فرد با ادامه روند لاغری، دچار کم آبی بدن، سوء تغذیه، نارسایی کلیه و ضربان نامنظم قلب شود، ممکن است زندگی وی به خطر افتاده و نیاز به مراقبت‌های اورژانسی شدید برای درمان بی‌اشتهایی عصبی باشد.

درمان بی اشتهایی چه اورژانسی باشد چه نباشد، چالش برانگیز است. زیرا، اکثر افراد مبتلا به این اختلال منکر وجود مشکلی هستند یا آنقدر از اضافه وزن وحشت دارند که ممکن است با تلاش برای کمک به افزایش وزن طبیعی مخالفت کنند. مثل همه‌ی اختلالات خوردن، بی اشتهایی نیاز به برنامه درمانی جامعی دارد که برای برآورده‌ساختن نیازهای هر بیمار تنظیم شده است.

اهداف درمان در بی اشتهایی عصبی شامل بازگرداندن فرد به وزن سالم، درمان مسائل عاطفی مانند اعتماد به نفس پایین، اصلاح الگوهای فکری به‌هم ریخته و ایجاد تغییرات رفتاری طولانی مدت است. درمان اغلب شامل ترکیبی از روشهای درمانی زیر است:

• روان درمانی: این درمان یک نوع مشاوره فردی است که بر تغییر تفکر (شناخت درمانی) و رفتار (رفتار درمانی) فرد مبتلا به اختلال خوردن متمرکز است. روان درمانی شامل تکنیک‌های عملی برای ایجاد نگرش‌های سالم نسبت به غذا و وزن و همچنین روش‌هایی برای تغییر نحوه واکنش فرد به شرایط دشوار است.
• مشاوره تغذیه: این استراتژی برای آموزش یک رویکرد سالم در مورد غذا و وزن، کمک به بازیابی الگوهای معمول تغذیه و آموزش اهمیت تغذیه و رعایت رژیم متعادل طراحی شده است.
• گروه یا خانواده درمانی: حمایت خانواده برای موفقیت درمان بسیار مهم است. این که اعضای خانواده اختلال خوردن را بشناسند و علائم و نشانه های آن را تشخیص دهند، خیلی مهم است. افراد مبتلا به اختلالات خوردن ممکن است از گروه درمانی بهره‌مند شوند، جایی که می‌توانند مورد حمایت قرار گیرند و احساسات و نگرانی‌های خود را آشکارا با دیگر افرادی که تجربیات و مشکلات مشترکی دارند، به بحث بگذارند.
• بستری شدن در بیمارستان: همانطور که در بالا ذکر شد، بستری شدن ممکن است برای درمان کاهش وزن شدید که منجر به سوءتغذیه و سایر عوارض جدی سلامت روحی و جسمی، مانند بی‌نظمی ضربان قلب، افسردگی جدی و خطر خودکشی می‌شود، مورد نیاز باشد. در برخی موارد، ممکن است لازم باشد بیمار از طریق لوله تغذیه یا از طریق IV تغذیه شود.
• تجویز دارو: برخی داروهای ضدافسردگی مانند مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRIs) ممکن است برای کنترل اضطراب و افسردگی مرتبط با اختلال خوردن استفاده شوند. برخی از داروهای ضد افسردگی نیز ممکن است به خواب و تحریک اشتها کمک کنند. انواع دیگری از داروها نیز ممکن است برای کنترل اضطراب یا تغییر نگرش فرد نسبت به غذا خوردن و تصویر ذهنی او از اندامش تجویز شوند.

در روند درمان بی اشتهایی عصبی، پزشکان باید به پوکی استخوان، سطح الکترولیت در خون و عملکرد قلب نیز توجه کنند. روانشناسان و سایر متخصصان سلامت روان می‌توانند به فرد کمک کنند تا افکار و رفتارهای خودآزاری را رها کرده و دیدگاه مثبت‌تری را اتخاذ کنند.

به طورکلی، درمان بی اشتهایی عصبی معمولاً موفقیت آمیز است، اما یک شبه جواب نمی‌دهد. این بیماری معمولاً به مراقبت های روانی و پزشکی طولانی مدت نیاز دارد.

تاثیر داروهای ضد افسردگی در بی اشتهایی عصبی

هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند به طور خاص بی اشتهایی را درمان کند. اما، بعضی اوقات پزشکان داروهای ضد افسردگی یا انواع دیگری از داروها را برای کمک به رفع برخی از علائمی که همراه با بی اشتهایی عصبی ایجاد می شوند، مانند افسردگی یا اضطراب تجویز می کنند.

وقتی دچار بی اشتهایی هستید، آنقدر از افزایش وزن می ترسید که به خودتان گرسنگی می‌دهید. سپس علائمی را مشاهده می‌کنید که می تواند شما را بیمار کند یا حتی زندگی شما را تهدید کند. یکی از شایع ترین علائم بی اشتهایی افسردگی است.

برنامه های درمانی بی اشتهایی در هر فرد متفاوت است و معمولاً شامل مشاوره و برنامه غذایی است.

باوجود اینکه، SSRI فلوکستین برای درمان پرخوری مورد تأیید FDA است و شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد SSRI های دیگر نیز علائم پرخوری را درمان می کنند، اما تاکنون، اثبات نشده است که SSRI هایی مانند فلوکستین  برای کاهش وزن یا جلوگیری از شدت یافتن بی اشتهایی عصبی موثر بوده باشند. با این وجود، گاهی اوقات پزشکان این داروها را برای درمان علائم افسردگی یا اضطراب در افراد مبتلا به بی اشتهایی تجویز می کنند.

عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی

مصرف داروهای ضد افسردگی هیچ عوارض جانبی طولانی مدتی  ندارد. اگر مشکلاتی هم ایجاد شود، اغلب پس از یک تا دو هفته اول برطرف می شوند. از شایع ترین عوارض جانبی داروهای ضدافسردگی عبارتند از:

• سردرد
• حالت تهوع
• تاری دید
• خشکی دهان
• اسهال
• اختلال خواب
• افزایش وزن

برخی عوارض جنسی مانند مشکل در ارگاسم یا انزال نیز ممکن است ایجاد شود که اغلب تا زمان مصرف دارو ادامه پیدا می کنند.

عوارض جدی

برخی از داروهای ضد افسردگی، دارای هشدار جدی ایجاد افکار و اقدام به خودکشی در کودکان و نوجوانان است. بنابراین، اگر فرد جوانی را می‌شناسید که با تجویز پزشک از داروهای ضدافسردگی استفاده می کنند، رفتار آنها را به دقت زیر نظر داشته باشید.

علاوه بر این، چنین افرادی نباید از مواد مخدر یا الکل استفاده کنند. زیرا، ممکن است افسردگی را بدتر کرده و اثرات منفی آن را افزایش دهد. حتی ممکن است باعث بی هوشی فرد نیز شود.

با این تفاسیر، توصیه می شود، قبل از شروع مصرف داروهای ضد افسردگی، موارد زیر را به پزشک خود اطلاع دهید:

• هرگونه فکری که درباره‌ی پایان دادن به زندگی خود دارید
• داروهای قبلی و فعلی و هرگونه عوارض جانبی
• هرگونه مشکل روانی یا پزشکی
• اگر باردار یا شیرده هستید یا قصد بارداری دارید
• در صورت مصرف الکل یا استفاده از مواد مخدر

توجه داشته باشید که اگر داروهای ضدافسردگی برایتان تجویز شد، مصرف آنها را به طور ناگهانی متوقف نکنید. توقف ناگهانی مصرف داروهای ضدافسردگی، منجر به عود علائم بیماری شده و ممکن است عوارض ناشی از قطع دارو را در فرد ایجاد کند. ازجمله عوارض قطع داروهای ضدافسردگی عبارت است از:

• حالت تهوع
• سرگیجه
• استفراغ
• تحریک پذیری
• کابوس
• سردرد
• احساس سوزن سوزن شدن یا گز گز کردن روی پوست

دیدگاه افراد مبتلا به بی اشتهایی چیست؟

بی اشتهایی، مانند سایر اختلالات خوردن، هر چه بیشتر بدون درمان باقی بماند بدتر می‌شود. هرچه زودتر این اختلال تشخیص داده شود و درمان شود، نتیجه بهتری دارد. بی اشتهایی قابل درمان است و به فرد اجازه می‌دهد وزن طبیعی خود را بازگرداند. هرچند، بسیاری از افراد مبتلا به بی اشتهایی، اینکه مشکلی دارند را انکار می‌کنند و از درمان خودداری می‌نمایند.

اگرچه درمان بی اشتهایی عصبی امکان پذیر است، اما خطر برگشت آن زیاد است. بهبودی از بی اشتهایی معمولاً به درمان طولانی مدت و همچنین احساس مسئولیت قوی توسط فرد نیاز دارد. حمایت اعضای خانواده و سایر عزیزان می‌تواند به اطمینان از دریافت درمان مورد نیاز فرد کمک کند.

عوارض عدم درمان بی اشتهایی عصبی

اگر مشکوک هستید که شما یا فردی که می شناسید دچار بی اشتهایی یا اختلال خوردن دیگری است، فوراً به دنبال کمک باشید. اختلالات خوردن هرچه دیرتر درمان شوند، مي‌توانند خطرناکتر باشند. در موارد حاد، تأثیرات ناشی از اختلالات خوردن بر بدن می‌تواند جان بیمار را به خطر بیاندازد. برخی از عوارض ناشی از عدم درمان بی اشتهایی عصبی عبارت است از:

• آسیب دیدن اندام ها، به ویژه قلب، مغز و کلیه ها
• افت فشار خون، نبض و تعداد تنفس
• ریزش مو
• ضربان قلب نامنظم
• نازک شدن استخوان‌ها (پوکی استخوان)
• عدم تعادل مایع الکترولیت
• مرگ بر اثر گرسنگی یا خودکشی

روش های خود مراقبتی در برابر بی اشتهایی

اگر دچار بی اشتهایی هستید، قابل درک است که ندانید چگونه بهتر می‌شوید. شما ممکن است به خاطر کافی به نظر رسیدن، چیزی نخورید و وزن خود را از دست بدهید. اما، بدانید که گرنگی دادن به خودتان نه تنها موجب زیبایی نمی شود، بلکه باعث ابتلای شما به بیماری های جدی می شود.

اولین قدم برای بهبودی، تنظیم برنامه درمانی با پزشک است. حتی اگر در حال حاضر به متخصص مراجعه می‌کنید، هنوز کارهای زیادی وجود دارد که می توانید برای کمک به خودتان انجام دهید. در اینجا 7 کاری که می توانید انجام دهید تا دوباره احساس قدرت و کنترل کنید ذکر شده است.

1. اهدافی را تعیین کنید که می توانید به آنها برسید: بزرگترین هدف شما برای بهبود، رعایت برنامه درمانی است که به کمک پزشکتان ایجاد کرده‌اید. این بدان معناست که شما باید به همه جلسات درمانی بروید و برنامه های غذایی را رعایت کنید. کارهای مفید دیگری که باید انجام شود عبارتند از:

• دلایل اشتباه بودن این تصور که افراد لاغرتر بهتر هستند را بنویسید. مرتباً آن‌ها را مرور کنید.
• لیستی از چیزهایی تهیه کنید که ثابت می‌کند شما یک فرد عالی هستید.
• فعالیت‌های مورد علاقه خود از جمله فعالیتهای بدنی، را پیدا کنید و زمان هایی را به انجام آن‌ها اختصاص دهید.
• ورزش کنید، نه فقط برای کاهش وزن بلکه به این دلیل که شما عاشق قوی‌تر شدن هستید. اما قبل از شروع، برنامه ورزشی را با پزشک خود در میان بگذارید.
• یک علامت روی آینه خود بچسبانید که می گوید از درون و بیرون زیبا هستید.

توجه داشته باشید که یکباره اهداف زیادی را تعیین نکنید. زیرا، ممکن است اگر به آن‌ها نرسید مأیوس و نا امید شوید. اگر هم این اتفاق افتاد، تسلیم نشوید. فقط یک لیست جدید از اهداف ساده‌تر تهیه کنید.

2. عادات غذایی هوشمند را تمرین کنید: بر رژیم غذایی میوه، سبزیجات و غلات کامل تمرکز کنید. وقتی گرسنه هستید، هرچه می خواهید بخورید. وقتی سیر شدید، دست بکشید. همچنین، از پزشک خود بپرسید که آیا مکمل های غذایی مورد نیازتان هست یا نه. بدن شما باید مواد مغذی از دست رفته را دوباره دریافت کند.
3. لباسی که دوست دارید بپوشید: سعی نکنید بدن خود را زیر لباس پنهان کنید. لباس‌های راحتی را انتخاب کنید که به شما احساس خوبی می دهد.
4. حال خودتان را خوب کنید: با فعالیتهای ساده مانند حمام طولانی یا قدم زدن در باغ به بدن و ذهن خود پاداش دهید.
5. حمایت عاطفی را قبول کنید: دیگران می‌‌خواهند به شما کمک کنند تا احساس بهتری داشته باشید. اما ابتدا باید به آنها اعتماد کنید. با گذراندن وقت بیشتر با خانواده و دوستانی که باعث می‌شوند احساس خوبی نسبت به خودتان داشته باشید، شروع کنید. وقتی سایرین نصیحتتان می‌کنند، یادتان باشد که بهترین چیزها را برای شما می‌خواهند.
6. به دیگران کمک کنید: نگرانی در مورد غذا و کاهش وزن زمان و انرژی زیادی می طلبد. از این انرژی برای کمک به دیگران که نیازمند کمک هستند، استفاده کنید. این باعث می شود احساس بهتری نسبت به خود و دنیای اطرافتان داشته باشید.
7. به ذهن خود استراحت دهید

همچنین، موارد زیر هم می تواند در روند خود درمانی بی اشتهایی عصبی مفید باشد

• برای وزن کشی و بررسی مداوم بدن خود در آینه انرژی زیادی لازم است. وقتی متوجه شدید که این کار را انجام می‌دهید‌، از آن دست بکشید.
• شب ها به اندازه کافی بخوابید.
• پیام‌های مضر یا غیرواقعی که از اینترنت، تلویزیون و مجلات دریافت می‌کنید را متوقف کنید.