پیریمتامین

موارد و نحوه مصرف پیریمتامین

این دارو همراه با سایر داروها (مانند سولفونامید) برای درمان عفونت انگلی جدی (توکسوپلاسموز) بدن، مغز یا چشم یا برای جلوگیری از عفونت توکسوپلاسموز در افراد مبتلا به عفونت HIV استفاده می شود. پیریمتامین متعلق به دسته ای از داروهایی است که به عنوان ضد انگلی شناخته می شوند. با از بین بردن انگل ها  بخصوص انگل توکسوپلاسموز که عامل بیماری ملاریا است عمل می کند.

نحوه استفاده از پیریمتامین

این دارو را معمولاً یک یا دو بار در روز یا طبق دستور پزشک از طریق خوراکی و برای کاهش حالت تهوع و استفراغ این دارو را با غذا مصرف کنید. اگر استفراغ شدید باشد یا ادامه یابد، پزشک ممکن است دوز شما را کاهش دهد یا به شما بگوید که مصرف این دارو را متوقف کنید. پزشک شما داروی دیگری (فولیک یا اسید فولینیک) را برای جلوگیری از مشکلات خونی ناشی از پیریمتامین تجویز می کند. دستورالعمل های پزشک خود را به دقت دنبال کنید. اگر از داروی "سولفا" همراه با پیریمتامین استفاده می کنید، برای جلوگیری از مشکلات کلیوی مایعات زیادی بنوشید.

این دارو زمانی بهترین اثر را دارد که مقدار دارو در بدن شما در یک سطح ثابت نگه داشته شود. این دارو و سایر داروهای ضد انگلی را به طور منظم و دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید. برای کمک به یادآوری، آن را هر روز در زمان(های) یکسانی مصرف کنید.

دوز بر اساس نوع عفونت، وضعیت پزشکی، سن و پاسخ به درمان تعیین می شود. مدت زمان مصرف این دارو به عفونت شما بستگی دارد. برای درمان عفونت و جلوگیری از عوارض جانبی جدی، دوز شما باید به دقت توسط پزشک تنظیم شود. دستورالعمل های پزشک خود را به دقت دنبال کنید.

این دارو را بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. قبل از تکمیل این نسخه، مصرف آن را قطع نکنید، مگر اینکه توسط پزشکتان تجویز شده باشد، حتی اگر احساس بهتری دارید. نادیده گرفتن یا تغییر دوز بدون تأیید پزشک ممکن است باعث افزایش میزان انگل‌ها شود، درمان عفونت را دشوارتر (مقاوم) یا عوارض جانبی را بدتر کند.

اگر وضعیت شما ادامه یافت یا بدتر شد، به پزشک خود اطلاع دهید.

عوارض جانبی پیریمتامین

حالت تهوع، استفراغ و از دست دادن اشتها از عوارض جانبی این دارو می باشد. اگر هر یک از این اثرات باقی ماند یا بدتر شد، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

به یاد داشته باشید که این دارو به این دلیل تجویز شده است که پزشک شما تشخیص داده است که مزایای آن برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می کنند عوارض جانبی جدی ندارند.

برخی از افرادی که از این دارو استفاده می کنند ممکن است عوارض جانبی جدی از جمله مشکلات خونی، به ویژه در دوزهای بالاتر، داشته باشند. این خطر را می توان با استفاده از اسید فولیک یا فولینیک و آزمایش خون منظم کاهش داد. در صورت بروز هر یک از این علائم، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید: کبودی یا خونریزی آسان، علائم عفونت جدی (مانند تب بالا، لرز شدید، گلودرد مداوم)، علائم کاهش تعداد گلبول های قرمز خون (مانند خستگی شدید، رنگ پریدگی لب ها، ناخن یا پوست، ضربان قلب سریع یا تنفس با فعالیت های معمول)، زبان متورم یا دردناک.

اگر عوارض جانبی بسیار جدی دارید، از جمله: ادرار خونی یا صورتی، درد قفسه سینه، ضربان قلب آهسته، سریع یا نامنظم فوراً به پزشک مراجعه کنید.

واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. با این حال، در صورت مشاهده علائم یک واکنش آلرژیک جدی، مانند: بثورات پوستی، خارش یا تورم (به ویژه در صورت، زبان، گلو)، سرگیجه شدید، مشکل تنفسی، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

این لیست کاملی از عوارض جانبی احتمالی نیست. اگر متوجه عوارض جانبی دیگری شدید که در بالا ذکر نشده است، با پزشک خود تماس بگیرید.

موارد احتیاط

قبل از مصرف پیریمتامین، اگر به آن حساسیت دارید، یا اگر آلرژی دیگری دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. این محصول ممکن است حاوی مواد غیر فعالی باشد که باعث واکنش های آلرژیک یا مشکلات دیگر می شود. برای اطلاعات بیشتر با پزشک خود صحبت کنید.

قبل از استفاده از این دارو، سابقه پزشکی خود را به پزشک یا داروساز اطلاع دهید، به ویژه در موارد: تشنج، مشکلات کلیوی، مشکلات کبدی، نوع خاصی از تعداد گلبول های قرمز پایین (کم خونی مگالوبلاستیک به دلیل فولات پایین خون)، سطوح پایین اسید فولیک، تعداد کم گلبول های قرمز یا سفید خون، تعداد کم سلول های لخته کننده خون (پلاکت).

قبل از انجام جراحی، پزشک یا دندانپزشک خود را در مورد تمام محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع کنید.

فراموشی دوز مصرفی و over dose

اگر کسی با مصرف بیش از حد دارو دچار بحرانهای پزشکی مانند غش، مشکل تنفسی و شرایط اورژانسی شد بلافاصله با مرکز 115 تماس بگیرید یا وی را به نزدیکترین مرکز درمانی انتقال دهید.

اگر یک نوبت دز مصرف دارو را فراموش کردید به محض یادآوری آنرا مصرف کنید. اما اگر نزدیک به نوبت بعد بود، نوبت فراموش شده را نادیده بگیرید و دیگر مصرف نکنید. هر گونه دوز یا مقدار نوبت بعدی را در صورت فراموشی دو برابر نکنید.