رابطه میلین در بیماری ام اس

آنچه در این مطلب می‌خوانیم:

• ارتباط میلین و سیستم عصبی
• تحقیقات صورت گرفته پیرامون غلاف میلین

غلاف میلین، پوششی از جنس بافت چربی است که مانند روکش اطراف سیم ها، سلول های عصبی را محافظت می کند. سلول های عصبی، بخشی از سیستم عصب مرکزی هستند که وظیفه انتقال پیام از مغز و نخاع به سایر قسمت های بدن را بر عهده دارد.

زمانی که یک فرد به بیماری MS مبتلا می شود، درواقع سیستم ایمنی بدن او، به غلاف میلین سلول‌های عصبی سیستم عصبی مرکزی حمله کرده و به آن آسیب رسانده است. درنتیجه، توانایی اعصاب او جهت انتقال پیام های عصبی تحت تاثیر قرار می گیرد.

درنتیجه حمله سیستم ایمنی به پوشش میلین سلول های عصبی و ابتلا به MS، بیمار با علائمی مانند: ضعف عضلانی، آسیب به هماهنگی حرکات بدن،  فلج شدن (درصورت تشدید علائم) مواجه می شود. این بیماری غالبا در سنین 20 تا 50 سالگی ظاهر می شود و باوجود مطالعات و تحقیقات صورت گرفته، هنوز عامل اصلی ایجاد و درمان قطعی آن ناشناخته مانده است.

ارتباط میلین و سیستم عصبی

غلاف میلین، رشته های بلند و نخ مانند سلول های عصبی را که به آن آکسون می گویند را پوشش داده و محافظت می کند. این پوشش چربی عملکردی شبیه به پوشش سیم های برق دارد.

زمانی که پوشش میلین سلول های عصبی سالم باشد، انتقال پیام عصبی از مغز و نخاع به سایر نقاط بدن به سرعت و درست انجام می شود. اما در بیماری خودایمنی ام اس، سیستم ایمنی بدن، پوشش میلین سلول های عصبی را یک عامل خارجی و تهدیدکننده تشخیص داده و به آن و سلول های عصبی سازنده آن حمله می کند.

در اثر این حمله، سلول های عصبی که پوشش میلین آنها آسیب دیده است نیز می توانند مورد حمله و صدمه قرار بگیرند. صدمات وارد شده به سلول های عصبی فاقد پوشش میلین، دچار اسکار (اسکلروزیس) می شوند. این اسکار و ضایعات باعث می شوند که پیام های حرکتی به سختی به سلول های عصبی منتقل شوند.

تحقیقات صورت گرفته پیرامون غلاف میلین

بسیاری از تحقیقاتی که درباره درمان بیماری MS انجام می‌شود، بر افزایش توانایی بدن در ترمیم میلین آسیب دیده تمرکز دارند. برخی از روش هایی که درنتیجه این تحقیقات حاصل شده، عبارت است از:

• جلوگیری از ایجاد واکنش‌های شیمیایی در بدن که به موجب آسیب به میلین می‌شود.
• مصرف داروها یا درمان‌های تجربی که ممکن است در پیشگیری یا درمان MS نقش داشته باشند.
• شناسایی آنتی‌بادی‌هایی (پروتئین‌های سیستم ایمنی، که به مبارزه بدن با بیماری‌ها کمک می‌کنند) که به میلین حمله می‌کنند.
• بررسی امکان استفاده از سلول‌های بنیادی (سلول‌هایی که می‌توانند به بافت‌های مختلف بدن رشد و تمایز پیدا کنند.) در ترمیم آسیب‌های ناشی از بیماری MS.